Μάθημα πρώτο.
Μεγαλώνω και μαθαίνω.
Να σκοτώσεις ότι έχεις ζωντανό μέσα σου. Να το σκοτώσεις την ίδια ακριβώς στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι ήσουνα ένα business plan. Πως όλα σου ήταν υπολογισμένα και αντιμετωπισμένα με ασφάλεια. Τα ρίσκα, η απόδοση. Όλα.
Όσο μεγαλώνω λοιπόν όλο και πιο πολύ πιστεύω ότι από αυτή τη ρημάδα τη ζωή έχω να μάθω. Έχω να μάθω πολλά ακόμα.
Μάθημα δεύτερο.
Αυτοδυναμία.
Να μάθεις πως στηριζόμαστε στα πόδια μας μόνοι μας no matter what και πως πάντα θα υπάρχει εκείνος. Εκείνος που του εμπιστεύεσαι τα άπαντά σου και νομίζεις πως θα τα απλώσει σε μαλακό μαξιλαράκι και θα τα προσέχει και είναι εκείνος που τελικά σου τραβάει το χαλάκι κάτω από τα πόδια. Και με δύναμη κιόλας. Πάντα κέρατο ήσουνα, ετσι σου λένε όλοι. Όταν ήθελες να κάνεις κάτι το’κανες. Ναι. Και τώρα έτσι λοιπόν. Κάντο ντε ! Αυτοδυναμία.
Σήμερα λοιπόν (Ένεκα και τα ουζάκια στα Θησεία) αισθάνομαι ξεφτέρι σε ορισμένα. Και αποφασίζω πάραυτα.
Μόνη σαν την ανεμώνη. Αυτό είναι το καλύτερο.
Να στέκεσαι όρθια και να ανταπεξέρχεσαι σε ό,τι. Όπως έκανες πάντα.
Κι ας σε έλεγε κακομαθημένη. Εσύ το ξέρεις πως δεν ήσουν. Εσύ ξέρεις πως έζησες. Πάντα από επιλογή και ελάχιστες φορές από ανάγκη.
Και σκληρή. Από επιλογή. Αφού κάποια φορά σκάλισες με το νύχι σου αυτό το παγωμένο κουκούλι να αφήσεις μια τρυπούλα ανοικτή, μια χαραμάδα δηλαδή, έτσι μπας και τρυπώσει κάποιος ρε παιδί μου, μήπως και κάποιος κάνει τον κόπο και ξύσει την επιφάνεια, και όποιος μπήκε έκανε μεγαλύτερη ζημιά. Αστο που σου λέω..
Μόνη σαν την ανεμώνη.
Και μέσα από το κουκούλι ας φωνάζεις εσύ. Ποιος νομίζεις ότι σ’ακούει ή ακόμη καλύτερα ποιος νομίζεις πως δινει σημασία.
Και δεν υπάρχει και undo. Δεν υπάρχει back. Η γμμενη η ζωή δεν μοιάζει με το κομπιούτερ, το πληκτρολόγιό της είναι τελείως διαφορετικό. Και μέσα σ’αυτήν όλα μπορούν να συμβούν. Μπορεί και να σου σκάσει αύριο το ό,τιδήποτε.
Α και να σου πω… Κι αμα σου κλέβουν τα όνειρα ξέρεις κάτι ? Απλά φτιάξε καινούργια. Βάλτους περισσότερα χρώματα, άλλα τοπία, λόγια και εικόνες. Κάνε καινούργια. Τίποτα παλιό. Όλα νέα. Για σένα. Μόνο.
Μάθημα τρίτο.
Βάλε Όρια.
ΟΡΙΑ, ΟΡΙΑ, ΟΡΙΑ. Όρια στις σχέσεις, όρια στις ώρες, όρια στη δουλειά, όρια παντού. Δίνε, απλά δίνε με όρια. Ετσι θα ξέρεις και τι έχεις δώσει.
Μην με κοιτάς έτσι, δεν τα λέω σε σένα, σε μένα τα λέω.
Μεγαλώνω και μαθαίνω.
Να σκοτώσεις ότι έχεις ζωντανό μέσα σου. Να το σκοτώσεις την ίδια ακριβώς στιγμή που αντιλαμβάνεσαι ότι ήσουνα ένα business plan. Πως όλα σου ήταν υπολογισμένα και αντιμετωπισμένα με ασφάλεια. Τα ρίσκα, η απόδοση. Όλα.
Όσο μεγαλώνω λοιπόν όλο και πιο πολύ πιστεύω ότι από αυτή τη ρημάδα τη ζωή έχω να μάθω. Έχω να μάθω πολλά ακόμα.
Μάθημα δεύτερο.
Αυτοδυναμία.
Να μάθεις πως στηριζόμαστε στα πόδια μας μόνοι μας no matter what και πως πάντα θα υπάρχει εκείνος. Εκείνος που του εμπιστεύεσαι τα άπαντά σου και νομίζεις πως θα τα απλώσει σε μαλακό μαξιλαράκι και θα τα προσέχει και είναι εκείνος που τελικά σου τραβάει το χαλάκι κάτω από τα πόδια. Και με δύναμη κιόλας. Πάντα κέρατο ήσουνα, ετσι σου λένε όλοι. Όταν ήθελες να κάνεις κάτι το’κανες. Ναι. Και τώρα έτσι λοιπόν. Κάντο ντε ! Αυτοδυναμία.
Σήμερα λοιπόν (Ένεκα και τα ουζάκια στα Θησεία) αισθάνομαι ξεφτέρι σε ορισμένα. Και αποφασίζω πάραυτα.
Μόνη σαν την ανεμώνη. Αυτό είναι το καλύτερο.
Να στέκεσαι όρθια και να ανταπεξέρχεσαι σε ό,τι. Όπως έκανες πάντα.
Κι ας σε έλεγε κακομαθημένη. Εσύ το ξέρεις πως δεν ήσουν. Εσύ ξέρεις πως έζησες. Πάντα από επιλογή και ελάχιστες φορές από ανάγκη.
Και σκληρή. Από επιλογή. Αφού κάποια φορά σκάλισες με το νύχι σου αυτό το παγωμένο κουκούλι να αφήσεις μια τρυπούλα ανοικτή, μια χαραμάδα δηλαδή, έτσι μπας και τρυπώσει κάποιος ρε παιδί μου, μήπως και κάποιος κάνει τον κόπο και ξύσει την επιφάνεια, και όποιος μπήκε έκανε μεγαλύτερη ζημιά. Αστο που σου λέω..
Μόνη σαν την ανεμώνη.
Και μέσα από το κουκούλι ας φωνάζεις εσύ. Ποιος νομίζεις ότι σ’ακούει ή ακόμη καλύτερα ποιος νομίζεις πως δινει σημασία.
Και δεν υπάρχει και undo. Δεν υπάρχει back. Η γμμενη η ζωή δεν μοιάζει με το κομπιούτερ, το πληκτρολόγιό της είναι τελείως διαφορετικό. Και μέσα σ’αυτήν όλα μπορούν να συμβούν. Μπορεί και να σου σκάσει αύριο το ό,τιδήποτε.
Α και να σου πω… Κι αμα σου κλέβουν τα όνειρα ξέρεις κάτι ? Απλά φτιάξε καινούργια. Βάλτους περισσότερα χρώματα, άλλα τοπία, λόγια και εικόνες. Κάνε καινούργια. Τίποτα παλιό. Όλα νέα. Για σένα. Μόνο.
Μάθημα τρίτο.
Βάλε Όρια.
ΟΡΙΑ, ΟΡΙΑ, ΟΡΙΑ. Όρια στις σχέσεις, όρια στις ώρες, όρια στη δουλειά, όρια παντού. Δίνε, απλά δίνε με όρια. Ετσι θα ξέρεις και τι έχεις δώσει.
Μην με κοιτάς έτσι, δεν τα λέω σε σένα, σε μένα τα λέω.
45 comments:
Ανεμώνη
Το όνομα του λουλουδιού συνδέεται με τον αρχαίο ερωτικό μύθο του Άδωνι και της Αφροδίτης. Σύμφωνα με το μύθο ο Άδωνις βγήκε για κυνήγι στο δάσος. Εκεί ο θεός Άρης που ζήλευε τον Άδωνι, επειδή η Αφροδίτη τον παράτησε για τα μάτια του ωραίου νέου, μεταμορφώθηκε σε άγριο κάπρο, επιτέθηκε στον Άδωνι και τον σκότωσε.
Απαρηγόρητη η Αφροδίτη πήρε στην αγκαλιά της το άψυχο σώμα του αγαπημένου της και όπως λέγεται ράντισε με νέκταρ την πληγή. Και από το μείγμα που έκαναν το νέκταρ με το αίμα ξεπήδησε ένα όμορφο λουλούδι. Μόνο που η ζωή αυτού του λουλουδιού κρατάει λίγο. Όταν ο άνεμος φυσάει κάνει τα μπουμπούκια του φυτού να ανθίσουν και ύστερα ένα άλλο ανεμοφύσημα παρασέρνει τα πέταλα μακριά. Έτσι το λουλούδι αυτό ονομάστηκε ανεμώνη ή ανεμολούλουδο επειδή ο άνεμος βοηθάει την ανθοφορία του αλλά και την παρακμή του.
Aγαπητέ Ανώνυμε,
ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο το οποίο btw ήταν και πολύ μορφωτικό αλλά θα μου άρεσε να ξέρω με ποιόν μιλάω, ναι ?
::))
το όνομά μου είναι...ΚΑΝΕΝΑΣ
(στον πηγαιμό για την 'Ιθάκη')
Και κάτι ακόμα, αγαπητή Madtastic,
...λες εμένα ανώνυμο...ξερεις κανέναν εδώ που ΔΕΝ είναι ανώνυμος?
Εκτός αν ένα nickname μας κάνει και 'επώνυμους'...π.χ. εσυ εισαι η madtastic, εγώ ο anonymous...Ποιά... η διαφορά μας?
Ίσως η μόνη διαφορά μας είναι οτι εγώ δεν χρησιμοποιώ nicknames για να 'δηλώσω' την ...ανωνυμία μου
Εύχομαι και συ να είσαι 'καλά'...
Σωστό..
Ναι, κι εγω "καλά" είμαι..
χαμενάκι..
Χαίρομαι που κατάλαβες τον 'Κανένα'...
Δεν ήταν και τόσο 'ανώνυμος' τελικά...
Όπως και ο Οδυσσέας για τον Κύκλωπα...
Όλα είναι θέμα ...πολυμήχανου 'μυαλού'
ΔΙΟΡΘΩΣΗ : Δεν είχα σκοπό να σβήσω το σχόλιο που έλεγε
Γειά σου ΚΑΝΕΝΑ, εύχομαι να εισαι καλα. Σβήστηκε απο λάθος. :))
Εσυ δεν εισαι ΚΑΝΕΝΑΣ..
Και σε κατάλαβα απο την πρώτη λέξη..
Και οχι, δεν ειναι ολα θέμα "πολυμηχανου μυαλού" ρε γαμωτο σου. Δεν ειναι..
Όλα από ένα 'λάθος-σφάλμα'...σβήνονται. ΟΛΑ εκτός από τα άχρωμα όνειρα...
Αχρωμα όνειρα δεν υπάρχουν. Κι αν υπάρχουν ειναι λάθος.. Τα όνειρα έχουν χρώμα, έχουν εικόνες, φωνή και μουσικές..
ΟΛΑ ΑΠΟ ΕΝΑ λάθος-σφαλμα ΔΕΝ ΣΒΗΝΟΝΤΑΙ, ΑΠΛΑ ΑΛΛΑΖΟΥΝ..
Συμφωνώ...Δεν είναι όλα θέμα 'μυαλού'...
Είναι θέμα 'καρδιάς'...
Αλλά τι είναι μία καρδιά χωρίς μυαλό?
Απλά, μια 'άμυαλη καρδιά', που κάνει ...λάθη και σφάλματα...
Το σημαντικό είναι να "αναγνωρίζεις" τα "λάθη - σφάλματα" και να μπορείς να τα διορθώνεις. Να βρίσκεις τρόπο και να θέλεις να τα διορθώσεις.
Άμυαλες καρδιές είναι όλες μάτια μου.. Δεν πάει μαζί η καρδιά και το μυαλό..
Όλα τα όνειρα είναι 'άχρωμα'...
'Χρωματίζονται' όταν γίνονται πραγματικότητα...
Και τότε θέλει 'φαντασία', αλλιώς αντί για 'έργο ζωής' θα καταντήσει μία 'ΜΟΥΤΖ-ούρ-Α ζωής'...Μια 'πλάνη'...Ένα τίποτα...
Διαφωνώ. Τα όνειρα γεννιούνται χρωματιστά. Με τη φαντασία μας τα χρωματίζουμε με τα "δικά" μας χρώματα.
Όνειρα ΜΟΥΤΖ-ούρ-ΕΣ ζωής δεν υπάρχουν.
Πλάνη ναι.. Τα όνειρα ΕΙΝΑΙ πλάνη..
Μην προσπαθείς να διορθώσεις τα σφάλματα...
Απλά προσπάθησε να μην τα επαναλαμβάνεις...
Όλοι κάνουμε σφάλματα...Όμως σφάλματα επαναλαμβανόμενα κάνουν μόνο οι ανόητοι...Οι 'άμυαλες καρδιές'...
Το γνωρίζω οτι διαφωνείς...
Αν συμφωνούσες δεν θα ήμασταν...ανεμώνες
Τα επαναλαμβανόμενα σφάλματα δεν τα κάνουν μόνο οι ανόητοι. Ανόητοι είναι αυτοί που δεν 'δέχονται' τα σφάλματα, έστω και τα επαναλαμβανόμενα.
Ουδείς "ασφαλτος" που λέει και η φίλη μας. Σημασία δεν εχει αυτό όμως..Ξέρεις τελικά τι έχει σημασία ? γιατί νομίζω πως δεν ξέρεις..
Σημασία έχει οτι...ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ 'ΜΙΑ ΧΑΡΑ'!
Εγώ δεν είμαι "ανεμώνη". Δεν ανθίζω με το φύσημα του ανέμου και δεν παρασύρει τα πέταλά μου κανένας άνεμος..
Σημασία έχει ότι ΑΞΙΖΕΙ για τον κάθε έναν. Ότι αξίζει κι αγαπάει. Σημασία έχει να είμαστε καλά. Να έχουμε στη ζωή μας ότι ΑΞΙΖΕΙ. Και να το αγαπάμε ακόμη και όταν μερικές φορές η γυαλάδα του θαμπώνει..
Σημασία έχει να ξέρουμε, να στηρίζουμε, να αγαπάμε, να προχωράμε, να συγχωρούμε, να γελάμε, να έχουμε στιγμές όμορφες να ξεκινούν τις μέρες μας.. Σημασία έχει ν'αγαπάς..
όπως λένε και οι φίλοι μας...
"ό,τι αξίζει πονάει...κι είναι δύσκολο"
αυτό τα λέει όλα...
Οτι αξίζει και πονάει και είναι δύσκολο. Ότι δεν αξίζει πονάει ακόμη περισσότερο.Ειδικά αν ξεγελάστηκες και πίστεψες ότι άξιζε..
Ειδικά αν σου "τράβηξε το χαλάκια κάω απο τα πόδια. Ειδικά αν ανακάλυψες τελικά πράγματα που αρνιόσουν πεισματικά να δεις. Ειδικά αν τελικά "αναγκάστηκες" να καταλάβεις ότι ήσουν η "ανεμώνη" του και ήταν ο "άνεμός" σου..
σωστά...
άλλωστε 2 επιλογές υπάρχουν...
φεύγεις ή για το 'λίγο' μου ή γιατί αυτό που νιώθω ήταν 'πολύ'. 'Πολύ' για σένα...
εσύ μάλλον 'ξεγελάστηκες'...
άχρωμα όνειρα...άμυαλες καρδιές...
Για το "λίγο" σου μάτια μου.. Για το λίγο σου..
Αμυαλη καρδιά η δική μου ναι.. μα τα όνειρά μου χρωματιστά, ακουμπισμένα δίπλα στα δικά σου γκρίζα προσπαθούσαν να τα χρωματίσουν. Απότυχαν. Πως να χρωματίσεις κάτι που δεν σου χαρίζεται..
"Ειδικά αν τελικά "αναγκάστηκες" να καταλάβεις ότι ήσουν η "ανεμώνη" του και ήταν ο "άνεμός" σου.."
Ανεμώνη...
Ένα είδος, που ανθίζει μέσα στο ΚΑΤΑΧΕΙΜΩΝΟ, σε εποχή που τα άλλα αγριολούλουδα βρίσκονται ακόμη σε βαθιά χειμέρια νάρκη. Φυτρώνει σε ανοιχτά λιβάδια και ξέφωτα, ΕΚΤΕΘΕΙΜΕΝΗ ΣΤΟΥΣ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟΥΣ ΑΝΕΜΟΥΣ. Τα άνθη της, με μια μοναδική ποικιλία χρωμάτων, ξεχωρίζουν για την ομορφιά και το μέγεθος τους. Είναι εκπληκτικό να τα βλέπεις στους πιο υποβαθμισμένους από την υπερβόσκηση και τις πυρκαγιές τόπους, ανάμεσα στις πέτρες, με ελάχιστο χώμα και φυσικά χωρίς καθόλου λίπασμα, να ορθώνονται αγέρωχα ΑΨΗΦΩΝΤΑΣ ΤΟ ΧΙΟΝΙΑ.
(ξανασκέψου λοιπόν μήπως δεν είσαι τελικά ανεμώνη...αυτή 'αντέχει'...)
Στο είπα, ήμουν η ΑΝΕΜΩΝΗ σου και ήσουν ο ΑΝΕΜΟΣ μου..
Βοήθησες και την ανθοφορία μου αλλα και την παρακμή μου..Εσύ.
Ξεχνάς, πως η ανεμώνη είναι το αγαπημένο μου λουλούδι και μάλιστα γι'αυτόν ακριβώς το λόγο. Επειδή προσπαθεί και αντέχει και στους ανέμους και στο χιονιά. Για όσο.. Μόνη.
Μην το ξεχνάς..
Η ειρωνεία ξέρεις ποιά είναι?
Υπάρχει μια περιοχή (με πέτρες και ελάχιστο χώμα), στην οποία ευδοκιμεί περισσότερο απο οπουδήποτε αλλού αυτό το αγριολούλουδο...
Στην περιοχή εκείνη που 'φυσάει' ο 'άνεμος' σου... Λέγεται Μάνη...
Γιατί τελικά, τίποτα δεν είναι 'τυχαίο'...
επομένως και να θέλω να ξεχάσω, δεν μπορώ...
είσαι εκεί που σαν άνεμος, 'ζω'...
Ναι. Τίποτα δεν ειναι τυχαίο..
Σ'αυτό συμφωνούμε. Ναι και κάτι που συμφωνούμε..
..........
"Μια ω-ραί-α-α πετα-λού-δααα...
Τσιμ, μπλομ, τσιμ μπλομ!!!"
Σαν... νηπιαγωγείο ένα πράμα,
όπου διδάσκεται εντελώς σουρεαλιστικά η φιλοσοφία
του Κικέρωνα!!!!
Να 'χαμε να λέγαμε, δηλαδή!
Δεν ξέρω ρε παιδιά, αλλά
από τον "πλανήτη" από τον
οποίο έρχομαι, ακόμα κι
εκεί δηλαδή, 1+1 κάνει 2,
όπως και να το μετρήσεις,
και τα πράγματα λέγονται
απλά, κατανοητά κι ανθρώπινα,
μακριά από ατέρμονες φιλοσοφικές
συζητήσεις...
Γιατί ντύνουμε τις λέξεις μας
με τόση... δυσκολία;;;;;;
Αναρωτιέμαι...
Αν και λόγος, το ξέρω,
ΔΕΝ μου πέφτει!
Πολύ ωραίο ποστ. Αλλά όλα τα λεφτά η τελευταία παράγραφος με τα όρια. Ίσως η σημαντικότερη. Δε τα πάω καλά με τα όρια. είναι σα να ξέρω τα όρια του σύμπαντος αλλά όχι του γαλαξία μου.
Kairo eixa na se diavaso
και εγω καιρο ειχα να σε διαβασω ;)
...κατοπιν ωριμου σκεψεως και με βαση οτι συμβαινει στη ζωη μου αυτο τον καιρο θα ερθω και θα συμφωνησω με την ny anna πιο πάνω αν και φυσικα και εμενα δε μου πεφτει λόγος....
Εκτελώ χρέη βασίλισσας στην χώρα της αβεβαιότητας οπότε δεν μπορώ να το σχολιάσω.. Πάντως είναι πονεμένο..
ωραίο το ποστ αλλά πιο ωραία τα σχόλια :) μήπως είμαι κουτσομπόλα; χοχοχο!!γέμισε την ζωή σου χρώμματα,μυρωδιές και ήχους...και προσπάθησε να είναι τα πιο έντονα :) έτσι μόνο είναι ωραία η ζωή :) φιλάκια!!
Καλό πάσχα και καλή ανάσταση με υγεία και αγάπη:)
Καλώς σε βρήκα και πάλι Κυρά!!!
Σκληρή για υτοκριτική,μα με αρκετές αλήθειες!!!
Να προσέχεις!
Καιρός βροχών...ότι είναι να βρέξει,θα βρέξει...
Απλά ζήσε και χαμογέλα...εχουμε πολλά να ζήσουμε...
Δεν υπάρχουν όρια ,ούτε απόλυτα.
Οτι περιλαμβάνει δύο ανθρώπους ονομάζεται σχέση και αυτή είναι τόσο υγρή όσο και η βροχή...
Θα βρέξει λέμε ,μα τελικά δεν ξερουμε τι μας ξημερώνει!
Φιλιά ,να προσέχεις την καρδιά σου!!!
Και αν θέλουν κάποιοι ...θα το κάνουν για σένα!
Αυτά δεν είναι μαθήματα.. είναι delete..
... σαρκαστικό το κείμενό σου, κι όποιος μπορεί να αυτοσαρκάζεται, σίγουρος είμαι πως μπορεί και να ζήσει..
Καλησπέρα!
γιατι ο αυτοσαρκασμος δηλωνει χιουμορ ...
Post a Comment